Lunch in Gloria: Was dit de beste vol-au-vent van Leuven ooit?

Neen.

Maar het was misschien wel, gezien de omstandigheden, de best mogelijke vol-au-vent, die bewuste januarimiddag van 2018 te Leuven. We hielden ook geen vergelijkende studie bij andere eethuizen die vol-au-vent serveren, noch legden we strakke criteria vast om vol-au-vent te beoordelen. Een simpel berichtje van somsookheimwee.be volstond. “Om 12.30 in knabbeltent Gloria. Ze hebben lekkere vol-au-vent. Ik heb een muts aan. En jij?”

Dat stuurde onze disgenoot niet echt. Maar net zoals de titel, bekte dat ook beter ten einde een groter publiek te bereiken. Vanaf nu geen leugens meer. Beloofd. Behalve dan wat beursadvies: vergeet bitcoin, vergeet ethereum en ripple: investeer in KIN.

Een vorig bezoek aan Gloria kon onze Secretaris reeds bekoren: “Meevaller vandaag. Onverwachte lunch in Gloria te Leuven. Perfect al dente pappardelle met zacht stoofvlees, écht krokante spekjes en peperkoek. Perfect bereid. Serieuze portie. Nog e karafke Zuid-Amerikaans rood dabei en de lunch is een feest. Zo simpel kan het zijn,” aldus de online foto-archieven van de club.

Simply glorious food is trouwens de baseline van dit eethuis. Simpel, zo hebben we wel nog een paar vrienden, Glorieus, dat valt dan weer tegen. We zoeken ons heil dan maar in de suggestiekaart. Soit, ditmaal geen speciale suggesties op de kaart. Dan toch maar voor die nieuwe classic gaan: de vol-au-vent, die blijkbaar goed over de tongen gaat bij de leuvense Beau-Monde.

Zuid-Afrikaanse wijn. met sensuele afdronk en hoog sloebergevaargehalte.

We gaan er traditioneel van uit dat de vol-au-vent geheid in een sausje komt, maar dat wil niet zeggen dat wat geestesverrijkend vocht uit den boze is. Het leuke aan Gloria is dat er een vijftal suggestiewijnen ter beschikking zijn, zowel per glas, per karaf als per fles. Zo kan u zelf inschatten hoe u wil omgaan met eventueel sloebergevaar. Wolftrap 2016 it is, Zuid-Afrikaanse parel met sensuele afdronk. Voor 7 euro geïmporteerd, voor het drievoud ingeschonken.

Vapeurs. Opeens beseffen we dat we eigenlijk niet van verandering houden. Waarom per se een eigen draai aan een classic geven. Oh nee. Wat hebben we gedaan? En de vol-au-vent is een classic, gestoeld op een tweesporenbeleid: enerzijds zit je altijd safe met frit en salaat als bijgerecht en anderzijds wint elke carnivorische twijfelaar, wegens én ballekes én kiek, d’office, zonder te moeten kiezen. En het koekske mag u altijd een onderliggend spoor noemen. Sowieso.

Een kippenbout balanceert stijlvol op de rest van de vol-au-vent.

We krijgen het bord. We nippen van ons glas Wolftrap. We poseren wat ongemakkelijk voor de blogfeauteaus. We analyseren:

* Saus is lekker, lichte toets van curry.
* Het koekske is nog niet wak, want het is een aparte ronde vorm die mooi tussen het kiekenbilleke en de saus ligt. Geniaal.
* Ja! Er ligt gewoon een kiekebille (ni werm, ni wille!) op die hele plat. Heerlijk. Perfect afgebakken. Goed gekruid.
* In de royale saus vinden we veel zachte, verse ballekes, wit van de kiek en champignons terug.

De conclusie is simpel. Deze remake van de Vlaamsche klassieker is er boenk op. Simply glorious food is een terechte baseline. De frietjes waren trouwens ook lekker krokant én kwamen met de uitnodiging zéker nog wat bij te bestellen.

Achteraf nog een koffie en hopsakee. 35 eurots per paardekop. Dat is een correcte prijs, maar niet de scherpste. Of het de beste vol-au-vent ooit was, laten we in het midden. Dat zijn uitspraken voor mainstream-media die niet bezig zijn met trage, onbezoldigde journalistiek. Edoch, laat ons wel wezen. Gloria is een goed concept op de juiste locatie. Het plaatje klopt, voor een snelle business lunch met standing, maar zonder gestes ben je bij Gloria aan het juiste adres.

Een bacardi-cola, tussen pils en calvados, in de waardemeter van de Club.