Vrijdag trekken we naar Pépite – cave à Manger in Namen en daar hebben we 3 goede redenen voor. Omdat dit binnen onze pioniersrol valt: er bestaat nog geen Nederlandstalige recensie van de keet. In de eigen regio hebben we alles al bezocht en bovendien gaan we ook gewoon graag naar de Walen.
1. Past binnen ons pionierswerk.
Het culinair-komisch duo Gault & Millau zond ook dit jaar zijn hongerige zonen uit voor een van de kookpot gerukte recensieronde. Nu, wij van OBLC, appreciëren ten zeerste de inspanningen die worden geleverd aan beider zijden van de communautaire taalgrens. Aangezien de correspondenten van de regionale dagbladen niet verder komen dan hun eigen kerktoren, biedt OBLC het enige waardige alternatief voor een recensies over de taalgrens. Daarom trekken we vrijdag naar Pépite, cave à Manger, winnaar van de pop-prijs in G&M – Wallonia. Hoog tijd voor een Nederlandstalige recensie, van een trend die niet door ons zelf is gezet.
“Dans la catégorie «POP» («Populaire»), inaugurée cette année, trois établissements ont été récompensés, suivant là aussi une logique régionale.En Wallonie, c’est l’établissement Pépite – Cave à manger, à Namur, qui s’impose,” aldus het Francophoon dagblad l’Avenir.
Geen flauw idee wat dit betekent, dus het is écht hoog tijd voor een objectieve Nederlandstalige recensie, geschreven door een select clubje van jonge entrepreneurs. Wij gaan immers al jaren minstens 1 kwartaal naar de Walen en daar hebben we nog nooit spijt van gehad.
2. De eigen regio is verzadigd.
Er valt geweldig te bikken in de eigen regio, maar dat hebben we allemaal al gedaan en bovendien beginnen de Chef-cocks onze tronies te herkennen, waardoor onze anonimiteit niet langer gegarandeerd wordt. Kijk maar even naar de Gault-Milau resultaten van onze Regio op het nieuwsblad.be
a) Rossi – Q3 – 2013: We schreven er niets over omdat we een glaasje spa hadden gemorst over ons notitieboekje. Alleszins, het was toen ook niet zo lekker, dus ‘t was beter dat we niets schreven.
b) Couvert Couvert – Q4 – 2008 : Blijft een gevestigde waarde, dat moet je ons niet meer vertellen.
c) Melchior – Q1 – 2017: We vermoeden dat Gault-Milau ons verslag klakkeloos heeft gekopieerd.
3. Het Waals gewest is een paradijs voor ons.
a) De prijs. De lunch in kwestie kost slechts 20 euro, dat wil zeggen dat we er sans gênes nog minstens 2 dure flaskes vino kunnen bijkletsen. Zelfs met de calvados achteraf, blijf het nog retegoedkoop.
b) Het hele Waalse sfeertje. Onze Président Fondateur à Vie schreef begin dit jaar nog:
…Het valt al ‘ns voor dat ik de grenzen verleg en de taalbarrièrre doorbreek aan de snelheid van een “adje”. Wallonië, waar een angstige minderheid der Belgen gehuisvest is (“Woehoeeeee…Bart Le Wèvre, le loup-garou”). Ik ben er graag. Niet in het minst omdat het op een steenworp onzer Druivenstreek ligt en parkeren bijna verniet is, tevens is er des avondsch geen alkiehol-kontrole. Jean Avec La Cascette De La Gendarmerie werkt er de neuf à cinq, et pas une minute teveel.”
Klopt, de Champetter is vriendelijk voor ons bourgondiërs.
c) Pépite is excellent gelegen, op wandelafstand van zowel het Casino als drankgelegenheid le Ratin-Tot, een een kroeg uit 1616 waar zelfs de met chlamydia besmette dichter Baudelaire aan de absint en andere slurp kwam.
Later een écht verslag over Pépite. Dat spreekt.
Tot slurps.
Ottenburg Business Lunch Club 